10
کیست که همسری شایسته تواند یافت؟ ارج او از یاقوت بس فزونتر است.
11
دل شوهرش بر وی اعتماد دارد و از هیچ سودی کم نخواهد داشت.
12
در همۀ روزهای زندگی خویش به شوهرش نیکی خواهد کرد، نه بدی.
13
پشم و کتان را می‌جوید و با دستان خویش به رغبت کار می‌کند.
14
همچون کشتیهای بازرگانان است که خوراک خویش از دوردستها می‌آورد.
15
آنگاه که هنوز شب است، برمی‌خیزد؛ طعام برای اهل خانۀ خود فراهم می‌کند و کنیزان خویش را نصیبها می‌دهد.
16
مزرعه‌ای در نظر می‌گیرد و آن را می‌خرد؛ از دسترنج خویش تاکستانی غرس می‌کند.
17
با عزم راسخ به کار مشغول می‌گردد و نیروی بازوان خویش را به کار می‌گیرد.
18
منفعت تجارت خود را می‌بیند، و چراغش در شب خاموش نمی‌گردد.
19
دستان خویش به دوک دراز می‌کند و انگشتانش چرخ را می‌گیرد.
20
فقیران را با روی گشاده می‌پذیرد و دستانش را به روی نیازمندان می‌گشاید.
21
چون برف ببارد، دغدغۀ اهل خانۀ خویش ندارد، چه همۀ اهل خانۀ او جامۀ گرم به تن دارند.
22
برای بستر خود ملحفه می‌دوزد؛ کتان لطیف و ارغوان می‌پوشد.
23
شوهرش را در دروازه‌های شهر می‌شناسند، و با مشایخ ولایت می‌نشیند.
24
جامه‌های کتانْ دوخته، می‌فروشد، برای بازرگانان شالها تهیه می‌کند.
25
قوّت و عزّت، جامۀ اوست؛ و بر روزهای آینده لبخند می‌زند.
26
دهان خود را حکیمانه می‌گشاید، و تعلیم محبت‌آمیز بر زبان اوست.
27
بر امور اهل خانۀ خویش نظارت می‌کند، و نان بیکارگی نمی‌خورد.
28
فرزندانش برخاسته، او را مبارک می‌خوانند؛ شوهرش نیز او را می‌ستاید
29
«زنان بسیار کارهای شایسته کرده‌اند، اما تو بر آنها همه پیشی گرفته‌ای.»
30
جذابیت فریبنده است و زیبایی زودگذر؛ اما زنی را که از خداوند می‌ترسد، باید ستود.
31
او را از ثمرۀ دستانش بدهید، باشد که کَرده‌هایش وی را در دروازه‌های شهر بستایند.