1
آن که در مخفیگاه آن متعال قرار گزیند، زیر سایۀ قادر مطلق به سر خواهد برد.
2
دربارۀ خداوند می‌گویم: «اوست پناه من و دژ من، خدای من که بر او توکل دارم.»
3
به‌یقین، اوست که تو را از دام صیاد خواهد رهانید و از طاعون مرگبار.
4
او تو را با پرهای خویش خواهد پوشانید، و زیر بالهایش پناه خواهی گرفت؛ امانت وی، تو را سِپَرِ محافظ خواهد بود.
5
از خوف شب نخواهی ترسید، و نه از تیری که در روز می‌پرد؛
6
از طاعونی که در تاریکی راه می‌رود، بیم نخواهی داشت و نه از وبایی که در نیمروز هلاک می‌سازد.
7
گرچه هزار تن در کنار تو فرو افتند، و ده هزار بر جانب راست تو، اما به تو نزدیک هم نخواهد آمد.
8
تنها با چشمانت خواهی نگریست و سزای شریران را خواهی دید.
9
چون خداوند را پناهگاه خویش گردانیده‌ای، و آن متعال را مأوای خود ساخته‌ای،
10
هیچ بدی بر تو واقع نخواهد شد و هیچ بلا نزدیک خیمۀ تو نخواهد آمد.
11
زیرا فرشتگانش را دربارۀ تو فرمان خواهد داد تا در همۀ راههایت، نگاهبان تو باشند.
12
آنها تو را بر دستهایشان خواهند گرفت مبادا پایت را به سنگی بزنی.
13
بر شیر و افعی گام خواهی نهاد؛ شیر جوان و اژدها را پایمال خواهی کرد.
14
خداوند می‌فرماید: «چون مرا دوست می‌دارد، او را خواهم رهانید؛ و چون نام مرا می‌شناسد، از او محافظت خواهم کرد.
15
او مرا خواهد خواند و من او را اجابت خواهم کرد؛ در تنگی با وی خواهم بود؛ او را خواهم رهانید و عزّت خواهم بخشید.
16
به عمر دراز، او را سیر خواهم کرد و نجات خویش را به او نشان خواهم داد.»