1
به سبب بدکاران خویشتن را مکدّر مساز، و بر ستمکاران حسد مبر؛
2
زیرا چون علف، زود می‌پژمرند، و چون گیاه سبز، خشک می‌شوند.
3
بر خداوند توکل نما و نیکویی کن؛ در زمین ساکن باش و امانت را بپرور!
4
از خداوند لذت ببر، و او مراد دلت را به تو خواهد داد.
5
راه خود را به خداوند بسپار، و بر او توکل کن، که او عمل خواهد کرد.
6
او پارساییِ تو را همچون نور، تابان خواهد ساخت، و حقانیت تو را، چون آفتابِ نیمروز.
7
در حضور خداوند آرام باش، و صبورانه انتظار او را بکش! به سبب آنان که در راههای خویش کامرانند، و نقشه‌های پلید خود را به اجرا درمی‌آورند، خویشتن را مکدر مساز!
8
از خشم بازایست و غضب را ترک نما! خویشتن را مکدر مساز، که جز به شرارت نمی‌انجامد.
9
زیرا که بدکاران منقطع خواهند شد، اما منتظران خداوند زمین را به میراث خواهند برد.
10
پس از اندک زمانی، دیگر شریری نخواهد بود؛ و هرچند او را بجویی، یافت نخواهد شد.
11
اما حلیمان وارث زمین خواهند شد، و از فراوانی سلامتی لذت خواهند برد.